OS: KISS
Pairing
: TAOKAI
By
winata
Note: คิดถึงคู่นี้...แบบเป็นอีกคู่ที่เราชอบ
><
...สวบ...เสียงดังจากลูกบอลสีส้มที่ร่างสูงที่มีเชื้อสายจีนและดวงตาคมที่สะกดทุกคนได้ส่งออกไปลงห้วงของแป้นบาสทันเวลาก่อนที่กรรมการจะเป่านกหวีดทันเวลาพอดี สามแต้มที่ถูกชู๊ตของจื่อเทาช่วยให้ฝั่งของปีสองที่แข่งซ้อมกับปีสามที่เป็นนักกีฬาตัวจริงของโรงเรียนชนะไปแบบหวุดหวิด
60-58 คะแนน
เพื่อนร่วมทีมทั้งหลายต่างมารุมกอดเพราะนานๆ
ทีทีมตัวสำรองชนะทีมตัวจริงที่มีนักกีฬาหลักแบบคริสและลู่หาน จื่อเทาแค่ยิ้มรับก่อนจะเดินออกมาริมสนามที่ใครบ้างคนที่เดินออกจากสนามมานั่งอยู่ที่ม้านั่งพร้อมยกขวดน้ำดื่มแบบไม่สนใจอะไรเลย
แต่ภาพที่เด็กผู้ชายผิวสีแทนเพราะแดดกำลังยกขวดน้ำดื่มแล้วน้ำไหลออกมาที่มุมปากแล้วไหลลงมาที่ลำคอระหงและแผ่นอกเนียนละมุนตาที่มีเพียงเสื้อแขนกุดที่ใช้ใส่ซ้อมบาสอยู่นั้นมันทำให้คนมองรู้สึกลำคอแห้งผากพิกล
“เอามากินมั่งดิ”
ว่าแล้วก็แย่งขวดน้ำในมือของอีกคนมาดื่มจนหมดขวดแบบไม่สนใจใบหน้าคมของอีกคนที่มองมางงๆ
“แล้วทำไมไม่เอาขวดใหม่วะ”
ถามแค่นั้นก่อนจะเปิดกระเป๋าคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กมาซับเหงื่อรวมถึงหยดน้ำที่อยู่แถวลำคอของตัวเอง ก่อนจะคล้องผ้าไว้ที่คอ
“แม่งจะมีสักวันม่ะ
ที่คุณมึงจะพกมาเอง แถมกูยังใช้แล้วอีกต่างหากผ้าอ่ะ”
บ่นอุบอีกรอบว่าคนที่ตาคมเอื้อมมือมาดึงผ้าขนหนูที่จงอินคล้องคอไว้ไปเช็ดใบหน้าที่มีทั้งเหงื่อและหยดน้ำที่อีกคนเพิ่งเทน้ำเย็น
ๆ ราดใบหน้ามาแบบไม่กลัวว่าพื้นของโรงยิมจะเปียกและจะมีนักกีฬาคนอื่นมาลื่นน้ำที่ทำเปียกเอาไว้
เพราะตอนนี้ในโรงยิมเหลือเพียงแค่จื่อเทาและจงอินเพียงสองคน
ร่างสูงเลิกคิ้วเข้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะยิ้มมุมปากก่อนใช้ผ้าซับเหงื่อต่อไปแบบไม่สนใจว่าผ้าผืนนั้นจะเปื้อนเหงื่อหรือคาบไคลของจงอินเลยสักนิด
“ชอบกลิ่นนี้
เดี๋ยวบอกแม่ให้เปลี่ยนน้ำยาปรับผ้านุ่มมาใช้กลิ่นเดียวกับแม่นายดีกว่า”
“เหนื่อยจนเพี้ยนเปล่า
แม่นายกับแม่ฉันก็ใช้ยี่ห้อเดียวกันไม่ได้เปลี่ยนใหม่สักหน่อย”
ตอบแบบไม่ใส่ใจก่อนจะคว้าเป้ที่เก็บข้าวของหมดแล้วขึ้นคล้องไหล่ รวมถึงส่งเป้อีกใบให้จื่อเทาก่อนจะก้าวนำเดินออกจากโรงยิม
“นึกว่าจะมาไม่ทัน จงอินกลับบ้านพร้อมพี่ไหม”
กัปตันทีมบาสตัวจริงเอ่ยทักขึ้นที่หน้าประตูโรงยิม ที่จื่อเทาแอบเบ้ปากแล้วบ่นเบา ๆ
แต่จงอินได้ยินเต็มสองหู
“อยู่สองคนเสือกทักคนเดียว
โลกจะเอียงไปไหน”
เพราะสีหน้าบูดบึ้งและหงิกงอของเพื่อนที่ยืนอยู่ข้าง
ๆ
ทำให้จงอินส่งยิ้มให้คริสก่อนจะปฏิเสธไปอย่างสุภาพแล้วฉุดมือของจื่อเทาให้รีบเดินไปรอรถเมล์ที่พวกเขาทั้งคู่ใช้โดยสารกลับบ้านทุกวัน
กว่าพวกเขาจะได้ขึ้นรถก็เกือบสามทุ่มที่ตอนนี้คนในรถแทบจะบางตา
แทบทุกครั้งที่จงอินต้องเป็นฝ่ายนั่งติดหน้าต่างและจื่อเทาจะนั่งด้านนอก
รถเมล์เคลื่อนตัวออกจากป้ายหน้าโรงเรียนไปไม่ถึงสิบนาที หัวกลม ๆ
ของจงอินก็เอนไปมาก่อนที่ร่างสูงจะรั้งให้มาซบไหล่ของตัวเองพร้อมยิ้มมุมปาก แล้วนั่งฟังเพลงจากไอพอดไปเรื่อย ๆ
จนใกล้ถึงป้ายที่จะลงก็สะกิดปลุกคนข้าง ๆ
ที่งัวเงียขึ้นมามองจนต้องจูงมือให้เดินลงจากรถเมล์
“อาบน้ำแป๊บ เดี๋ยวไปทำการบ้านด้วย”
“ฉันทำเสร็จหมดแล้วนะ”
จงอินบอกขณะที่เปิดประตูบ้าน
ซึ่งบ้านของจื่อเทากับจงอินอยู่ข้าง ๆ กัน
“ไม่รู้อ่ะ ฉันยังทำไม่เสร็จ บอกจะเอาไปทำห้องนายก็ตามนั้น”
พูดจบคนตาคมก็เข้าบ้านไของตัวเองปเลยเหลือจงอินที่เพิ่งตื่นเต็มตายกมือเกาแก้มอย่างงงๆ
“เอาแต่ใจว่ะ
ฮวางจื่อเทา”
อีกครั้งที่คิมจงอินได้บ่นตามหลัง!!!
คิมจงอินที่อยู่ในชุดนอนที่ตอนนี้ตาปรือจนจะลืมไม่ขึ้น นั่งอยู่ข้างเตียงนอนของตัวเองและอยู่ตรงข้ามกับโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กที่จื่อเทาเอามากางทำการบ้านชีวะกับฟิสิกส์
ซึ่งแน่นอนจงอินใช้เวลาว่างคาบพักเที่ยงเอาของเซฮุนมาลอกเรียบร้อยในขณะที่ร่างสูงดันไปเล่นบาสเพื่อนร่วมทีมทั้งที่ตอนเย็นก็ต้องซ้อมอยู่แล้ว
“เซฮุน
คิดเลขผิดรึเปล่าทำไมฉันคิดแล้วตัวเลขไม่เท่ากัน” ว่าแล้วก็ชี้ตรงบรรทัดสมการ
จงอินชะโงกหน้าไปดูก่อนจะคว้าดินสอบนโต๊ะมาลองคำนวณดูบ้างกับกระดาษทดที่จื่อเทาใช้คิด
“ผิดจริงด้วย มันต้องเป็นนาโนไม่ใช่เมกกะ”
จงอินเงยหน้าขึ้นมาจากกระดาษทดก็เจอใบหน้าคมของ
จื่อเทาที่ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ใบหน้าของพวกเขาทั้งคู่อยู่ใกล้กัน...ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น
ๆ
ดวงตาสองคู่ที่มองสบกันก่อนที่จงอินจะเป็นฝ่ายหลับตาลงก่อน
เมื่อจื่อเทาขยับมาใกล้พร้อมกับแนบริมฝีปากบางลงบนริมฝีบางหนาแต่สวยได้รูปของจงอินเบา
ๆ ก่อนจูบไล้ขมเม้มให้อีกฝ่ายเปิดปากพร้อมกับเรียวลิ้นอุ่นที่กวาดต้อนความหวานไปมา
ก่อนจะถอนตัวออกมาเมื่อโดนกำปั้นที่ทุบหัวไหล่เบา ๆ
“ง่วงแล้ว”
บอกแต่นั้นแล้วจงอินก็ลุกขึ้นไปนอนบนเตียงเดี่ยวของตัวเองพร้อมกับยกผ้าห่มคลุมโปง
จื่อเทาหัวเราะในลำคอเบา
ๆ ก่อนจะเก็บสมุดการบ้านใส่กระเป๋าเป้ของตัวเองแล้วเอาไว้วางไว้ข้าง ๆ
กับของจงอิน แล้วพับเก็บโต๊ะญี่ปุ่น
จากนั้นก็เดินไปปิดไฟแล้วเดินกลับไปยังเตียงนอนซึ่งร่างสูงเดินไปมาอย่างคุ้นเคยแทบจะเป็นห้องของตัวเองก่อนจะสอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วรั้งร่างของอีกคนเข้ามากอดไว้
“ฝันดีครับ”
“อือ”
แล้วเป็นอีกคืนที่ฮวางจื่อเทาไม่ได้กลับไปนอนบ้านของตัวเอง
***************อ้ายยย กรี๊ดแล้วจากไปแบบว่ากำลังหลงคู่นี้ รับโดเนทสติให้วินาตะโดยด่วน**************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น