OS: เรื่องสิวๆ
Pairing
: TAOKAI
By
winata
Note: เหตุมันเกิดเพราะรูปสิวของน้องจงอินที่สนบ คือมันไม่มีไรนะแต่เรามโนไปไกล><
…โกรธ....ตอนนี้ขอบอกว่าคิมจงอินทั้งโกรธและเคืองใครบางคนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน!!!
ทั้งที่ช่วงเช้าต้องไปซ้อมและถ่ายทำรายการกับรุ่นพี่โซยอชิแดพร้อมกับอี้ชิง หลังจากกลับมาจากเยอรมันสด ๆ ร้อน ๆ
เมื่อเช้ามืดนี้
มีเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงให้ได้พักก่อนที่พี่ผู้จัดการจะมารับ
พอกลับมาถึงเขาก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมข้าวของส่วนตัวเสร็จก่อนจะมานั่งแหมะข้างอี้ชิงที่นอนหลับคออ่อนซบโซฟาไปแล้ว
ส่วนคนอื่น ๆ
กำลังเตรียมตัวไปงานแต่งของพี่ชายเมนวอยซ์ที่วันนี้สดใสร่าเริงเต็มพิกัด
อย่างว่าละพี่ชายคนเดียวแต่งงานทั้งทีใครจะไม่ดีใจ แถมวันนี้แบคฮยอนยังไม่มีตารางงานเหมือนคนอื่นที่ต้องไปงานแฟนไซน์ที่อุลซานถ้าไม่นับจงอินและอี้ชิง
มือเรียวที่สไลด์หน้าจอไอแพดมินิที่ใส่เคสลายเสือดาวสีเหลืองไปเรื่อยแบบแก้เซ็ง
ก่อนที่ดวงตาคมจะเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นทวิตเตอร์ของบ้านแฟนเบสที่ตัวเองแอบเอาแอคเคาน์ส่วนตัวไปฟอลอัพโหลดรูปบางรูปที่มันทำให้คิมจงอิน...โกรธ
แบบที่คนนิสัยขี้อายพูดน้อยไม่เคยเป็นมาก่อน
รูปเจ้าปัญหาที่มันทำให้คนเงียบ ๆ โกรธขึ้นมาได้
คือ รูปสี่ช็อตเปรียบเทียบผิวหน้าของสมาชิกเอ็กโซสี่คน มีเซฮุน ชานยอล
จื่อเทาและจงอิน ตอนแรกจะดูแบบผ่าน ๆ
ไปโดยไม่มีอะไรไม่คิดอะไรมากแต่พออ่านคำบรรยายของรูปนี้จี๊ดถึงตับอ่อนเลยทีเดียว
ไคควรดูแลสภาพหนังหน้าตัวเองด่วน
ผู้ชายหน้าสดสิวพรึบเลยโดยเฉพาะจงอิน...ทำไมหน้าไม่ใสเหมือนเทากับมักเน่เลยอ่ะ?
เฮ้ย...ไรเมคอัพแล้วสิวเม็ดเป้งแบบนี้สะพรึงฝุดๆ รับโดเนทเงินค่ารักษาสิวให้น้องไคด่วน ๆ
แล้วอีกมากมายมีเมนชั่นเกี่ยวกับสิวที่ขึ้นข้างแก้มของคิมจงอินอยู่ตอนนี้ แถมนูน่าที่เป็นพี่สาวแท้ๆ
ของตัวเองยังอัพสเตตัลทวิตถึงเรื่องสิวอีก
อึ่ยยยยยยยย ที่มันเป็นแบบนี้เพราะฮวางจื่อเทาคนเดียวเลย
“ดูอะไรอยู่
ดูด้วย”
สัมผัสหนัก ๆ
ที่หัวไหล่ที่คนมาใหม่ยืนอยู่หลังโซฟาแล้วก้มลงเอาคางคม ๆ มาวาง น้ำหอมอาร์มานี่สปอร์ตคุ้นจมูกไม่บอกก็รู้ว่าคือมักเน่ของเอ็กโซเอ็ม
แล้วภาพใบหน้าเนียนวิ้งของอีกคนที่อยู่ในรูปพรีวิวสนามบินมันทำให้จงอินทนไม่ไหว
ลุกขึ้นมาทันทีโดยไม่สนใจว่าคนที่เพิ่งวางคางบนไหล่ตัวเองจะเป็นยังไง
จื่อเทาที่กำลังจะเอ่ยว่าคนที่ไม่ให้สัญญาณก่อนลุกจนหน้าเขาเกือบคะมำลงพื้นไปแบบเต็ม
ๆ ถ้าไม่เห็นมือเรียวของจงอินกำแน่น
แล้วต้องรีบคว้ามินิไอแพดลายเสือของตัวเองที่อีกฝ่ายปาใส่ก่อนที่มันจะตกลงพื้น
“เป็นอะไร” คว้าแขนจงอินไว้พร้อมถาม
“อึ่ย
เพราะนายคนเดียว นี่แหนะ!!!” เท่านั้นละเท้าของแดนซิ่งแมชชีนของเอ็กโซก็เตะเข้าที่หน้าแข้งของมักเน่เอ็กโซเอ็มไปเต็มหนึ่งทีแบบไม่อ้อมแรง
“โอ้ย
คิมจงอิน” จื่อเทากระโดดขาเดียวพร้อมลูบขาตัวเองไปมาส่วนคนเตะนะเหรอปิดประตูห้องนอนอย่างแรง...แรงที่ชนิดสามารถปลุกคนทั้งชั้นให้ตื่นขึ้นมาได้
“เกิดอะไรขึ้น”
อี้ชิงที่เพิ่งสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาพร้อมเปิดปากหาวถามขึ้น
“ทะเลาะอะไรกันพวกนาย”
คริสที่เดินออกมาจากห้องครัวหลังเอามาร์คหน้าตัวใหม่ที่ซื้อมาจากดูตี้ฟรีที่เยอรมันไปเก็บเข้าตู้เย็น
“ไม่รู้อ่ะ เฮีย พอถามว่าดูไรอยู่
ลุกขึ้นขว้างไอแพดใส่แถมเตะขาด้วย
นี่เจ็บนะเนี้ย เขียวแน่ๆ”
คริสส่ายหน้าแบบเอือม ๆ ก่อนดึงเอาไอแพดในมือจื่อเทามาดูเอง แล้วต้องหลุดยิ้มออกมา
“ถ้าฉันเป็นจงอิน แค่เตะทีเดียวมันไม่พอวุ้ย ต้องต่อยสักเปรี้ยงเรื่องหน้าตายอมไม่ได้” บอกก่อนจะจับไอแพดยัดใส่มือมักเน่เอ็กโซเอ็ม
ดวงตาคมเข้มของจื่อเทาเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นรูปในไอแพด รวมถึงข้อความเมนชั่นเกี่ยวกับรูปเกี่ยวกับรูปมากมาย
“น่ารักดี
มีไรหนวดด้วย แบบนี้ดิธรรมชาติสุด
ๆ”
อี้ชิงที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ
ถึงกับเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเห็นแววตาที่จื่อเทาใช้มองรูปของคนที่โชว์อยู่เต็ม ๆ
ก่อนจะถอนหายใจ
“รีบไปเคลียร์ไป
วันนี้เฮียต้องไปออกรายการกับจงอิน ขืนไปแบบนี้พอดีไม่มีอารมณ์เต้น”
บอกก่อนจะหามุมของโซฟายาวนอนต่อ
ฮวางจื่อเทาจะเฉลย...ว่าทำไมคิมจงอินถึงได้เป็นสิว
เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า
ตอนอยู่เยอรมันมีเวลาว่างส่วนตัวครึ่งวันบ่ายและหนึ่งคืน
แน่นอนคนชอบช็อปอย่างเขาไม่มีพลาดที่จะลากข้อมือคนที่ชอบนอนไปช็อปด้วย
แถมเดินจัตุรัสกลางเมืองของเบอร์ลินที่มีลานเบียร์มากมายเปิดให้บริการอย่างเสรี
นี่คือความลับ....ที่ไม่เคยบอกใครมาบอกนั่นคือคิมจงอินแพ้เบียร์ทุกชนิด แล้วก็เป็นจื่อเทาเองที่คะยั้นคะยอให้อีกฝ่ายลองดื่ม เพราะไหน ๆ ก็มาเมืองต้นกำเนิดของเบียร์ แค่แก้วเดียวเท่านั้นจริง ๆ
พวกเขาสองคนต้องรีบกลับโรงแรมโดยด่วนเพราะผื่นที่ขึ้นเป็นมาบนแขนของจงอิน แถมยังเห่อขึ้นใหญ่เหมือนเปลือกส้ม
ด้วยความหวังดีของจื่อเทา ที่เห็นจงอินหลับไปแล้วหลังกินยาแก้แพ้ที่เจ้าตัวพกติดตัวมาด้วยแต่ยังมีบางช่วงที่เจ้าตัวยกมือมาเกาแก้มที่มีผื่นขึ้นเหมือนกัน
ฮวางจื่อเทาเลยลงไปร้านขายยาที่อยู่ข้างล็อบบี้ของโรงแรมเพื่อซื้อคาลามายด์ทาแก้คัน มาแต้มให้บาง ๆ ที่สองข้างแก้ม
ผลนะเหรอ...ก็อย่างที่ทุกคนเห็นตื่นเช้ามาผื่นของการแพ้เบียร์หายไป แต่สิวดันขึ้นที่สองข้างแก้มของคิมจงอินแทน!!!
“ขอโทษนะ”
จื่อเทาเข้ามากอดด้านหลังคนที่นั่งกอดอกอยู่บนเตียงชั้นล่างของตัวเองโดยหันหน้าเข้าข้างฝา ส่วนรูมเมทคนอื่น ๆ
ต่างปลีกตัวออกไปก่อนแล้วตั้งแต่เห็นคิมจงอินเหวี่ยงใส่ประตู
“...”
“ถึงจะมีสิวหรือไม่มี
ไม่ว่ายังไงนายก็สำคัญแล้วก็เป็นที่หนึ่งสำหรับฉันเสมอนะ”
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นอยู่ข้างหู
พร้อมกับอ้อมกอดที่โอบแน่นข้าวของคนที่อยู่ในชุดสูทแบบไม่กลัวมันจะยับสำหรับไปงานแต่งและงานแฟนไซน์ มันทำให้จงอินหลุดยิ้มออกมา
“ละ...แล้วรักมากไหม”
โอ้ยถามเองก็เขินเอง
“แค่นี้ก็รักจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว”
จบคำก็จูบลงไปแก้มข้างขวาที่เป็นสิวของจงอินแบบหนัก ๆ สองที
แต่สำหรับจื่อเทา ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเจ้าเนื้อขึ้น มีสิว หรือลืมโกนหนวดแต่ถ้าเป็นคนที่ฮวางจื่อเทารักไม่ว่าทำอะไรก็น่ารักในสายตาเสมอ
><
จบเถอะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น